തുഞ്ചന്‍മീറ്റിന് ശേഷം...

അതൊരൊഴുക്കായിരുന്നു.
തലേന്നുമുതല്‍ പതുക്കെ, പലവഴിയേ എത്തിച്ചേര്‍ന്ന് ഒരു പുഴയാവുകയായിരുന്നു നമ്മള്‍. വൈകുന്നേരത്തോടെ പലവഴി പിരിഞ്ഞുപോകുമ്പോഴേക്കും സൗഹൃദത്തിന്റെ ഒരു കടല്‍ തീര്‍ത്ത്...
എന്നുമോര്‍മ്മിക്കാന്‍ മധുരമായൊരു കൂടിച്ചേരല്‍! മാസങ്ങളുടെ മുന്നൊരുക്കവും കാത്തിരിപ്പുമായിരുന്നു ഏപ്രില്‍ 17നായി.



എന്റെ ആദ്യ ബൂലോകമീറ്റായിരുന്നു ഇത്. മുന്‍ മീറ്റുകളുടെ, വായിച്ചറിഞ്ഞ വിവരണങ്ങള്‍ ഏറെ കൊതിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കൊട്ടോട്ടിക്കാരന്റെ മലബാറില്‍ ഒരു ബ്ലോഗേഴ്‌സ് മീറ്റ് - ആലോചനാപോസ്റ്റ് എന്ന പോസ്റ്റിലേക്ക് എങ്ങനെ എത്തിപ്പെട്ടു എന്നോര്‍മ്മയില്ലെങ്കിലും, പിന്നെ ആശയത്തിന്റെ പിന്നാലെ കൂടാന്‍ ഞാനുമുണ്ടായിരുന്നു.ഇന്നുവരെ ഒരു ബ്ലോഗേഴ്‌സ് മീറ്റിലും പങ്കെടുത്തിട്ടില്ലാത്തതിനാല്‍, മീറ്റ് സംഘടിപ്പിക്കുക എന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ത്തന്നെ ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു. തിരൂരില്‍ നിന്നുതന്നെ ഡോ. അര്‍ .കെ. എത്തിച്ചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഒരുവിധം ധൈര്യമായി. മികച്ച സംഘാടകരായ കൊട്ടോട്ടിക്കാരന്റെയും ആര്‍ .കെ. തിരൂരിന്റെയും കൂടെ വെറുമൊരു സഹായി മാത്രമായി കൂടുകയായിരുന്നു ഞാനും. കാര്യങ്ങളെല്ലാം മുറയ്ക്ക് നടന്നുപോകുന്നില്ലേ എന്ന് പരസ്പരം വിളിച്ചന്വേഷിച്ച് ഉറപ്പു വരുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. വലുതായുള്ള പാകപ്പിഴകളൊന്നും കൂടാതെയാണ് മീറ്റ് നടന്നതെന്ന് ഇതിനകം വന്ന പ്രതികരണങ്ങളില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാകുമ്പോള്‍ സന്തോഷമുണ്ട്. പോരായ്മകള്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഉണ്ട്. എങ്കിലും, പരസ്പരം പരിചയപ്പെടാനും സൊഹൃദം പുതുക്കാനും നല്ലൊരു വേദിയായിരുന്നു മീറ്റ് എന്നാണു മനസ്സിലാക്കാനാകുന്നത്.

ഒരല്പം ദുഃഖം ഉള്ളിലുണ്ട്. കാണാനും പരിചയപ്പെടാനും ഏറെ ആഗ്രഹിച്ച പലരെയും മീറ്റിന്റെയന്ന് തിരക്കുകള്‍ക്കിടയില്‍ പരിചയപ്പെടാന്‍ കഴിയാതെപോയി. സഹജമായുള്ള ഉള്‍വലിയല്‍ സ്വഭാവം പലപ്പോഴും ഒരു ഘടകമായിരുന്നു. പിന്നെ പല ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കുമായി ഓടിപ്പായുന്നതിനിടയില്‍ കണ്‍മുന്നില്‍ കണ്ടിട്ടും തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെ പോയിട്ടുണ്ട്. അറിഞ്ഞവരോടു തന്നെയും ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാനാവാതെ പോയിട്ടുണ്ട്. അല്പം ജാടയോടെയുള്ള പ്രതികരണം പ്രതീക്ഷിച്ചവരില്‍ നിന്നും ഹൃദയം പിടിച്ചെടുക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി! (ജാട കാണിക്കാന്‍ മാത്രം കയ്യിലിരുപ്പൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, നന്ദു അങ്ങനെയാണോ എന്ന് തോന്നാന്‍ പാകത്തില്‍ എന്റെ പെരുമാറ്റം ആര്‍ക്കെങ്കിലും അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കില്‍, അതുവെറും തെറ്റിദ്ധാരണ മാത്രമെന്ന് തിരുത്താനാഗ്രഹിക്കുകയും, ക്ഷമചോദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.)

മീറ്റ് കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷവും, ബൂലോകത്തിന് പുറത്ത് ബ്ലോഗ് മീറ്റ് ഒരു ചര്‍ച്ചാവിഷയമായി നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ട് എന്നതാണ്, മറ്റു മാധ്യമങ്ങളില്‍ നിന്നും വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അന്വേഷണ വിളികളില്‍ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാനാവുന്നത്. ഈ മീറ്റോടെ ബ്ലോഗിങ്ങിനെപ്പറ്റി കൂടുതല്‍പേര്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്; ബ്ലോഗിലേക്കു കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. അടുത്ത ബ്ലോഗ് മീറ്റാകുമ്പോഴേക്കും മലയാളം ബ്ലോഗ് എന്ന മാധ്യമം കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്നതും, ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നതുമായി മാറുക മാത്രമല്ല, കുറേക്കൂടി ജനകീയമാകേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ഊര്‍ജ്ജം അതിനു ചെലവഴിക്കാന്‍ നമുക്കു കഴിയണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇപ്പോള്‍ മലയാളം ബ്ലോഗിംഗിനു കിട്ടിയ എക്‌സ്‌പോഷര്‍ അര്‍ത്ഥമില്ലാത്തതാകും.

സ്‌കൂളുകളും കോളേജുകളും കേന്ദ്രീകരിച്ച് ശില്പശാലകള്‍ നടത്തുന്നതിനെപ്പറ്റി കൂടുതല്‍ ചര്‍ച്ചകള്‍ നടക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അവരവരുടെ പ്രദേശത്തെ ശില്പശാലകള്‍ വിളിച്ചു ചേര്‍ക്കാന്‍ ഓരോ ബ്ലോഗര്‍മാരും തയ്യാറാകുമെന്ന് കരുതുന്നു. സഹായിക്കാനാകുന്ന മറ്റു ബ്ലോഗര്‍മാരെ സഹകരിപ്പിച്ച് കേരളത്തില്‍ എല്ലായിടത്തും ശില്‍പശാലകള്‍ ഉണ്ടാകട്ടെ. ബൂലോകര്‍ ഒരു സംഘടനയല്ലാത്തതുകൊണ്ടും, മേല്‍ക്കമ്മറ്റി-കീഴ്ഘടകങ്ങളില്ലാത്തതുകൊണ്ടും പ്രത്യേക നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ക്കൊന്നും കാത്തുനില്‍ക്കാതെ ഓരോ ബ്ലോഗര്‍മാരും സ്വന്തം പ്രദേശത്തെയോ, പഞ്ചായത്തിലെയോ ഉത്തരവാദിത്തം സ്വയമേറ്റെടുത്ത് മുന്നിട്ടിറങ്ങുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം. ലഭ്യരായ സഹ ബ്ലോഗര്‍മാരെയും കണ്ടെത്തണം. ബൂലോകം കൂടുതല്‍ വിശാലമാകട്ടെ...