പ്രണയമാണ് ഞാന്‍ സഖീ...

നീ എന്റെ ചുറ്റിനും
നിറയുന്ന ആകാശമാണ്.

നിന്റെ ഇളം നീലിമയില്‍
നിറയുന്നത് ഞാനാണ്.

നിന്നിലെ മഴവില്ലാകുന്നത്;
ഒരു നിമിഷം പോലും നിന്നെയുറക്കാതെ
നിന്നില്‍ പറക്കുന്ന ഓരോ പറവയുമാകുന്നത്;

ഏകാന്ത നിമിഷങ്ങളിലെ
മൗനത്തിന്റെ മുഴക്കമാകുന്നത്;

ചിന്തകളിലെ മഴമേഘങ്ങളും,
വെണ്‍മേഘങ്ങളുമാകുന്നത്...

... എല്ലാം!

* * * * *

നീ... എന്നെ വഹിക്കുന്ന കാറ്റാണ്.

നീ വരും വഴികളില്‍ നിനക്കായ്
പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന പൂക്കളാകുന്നത്;

നിന്നില്‍ നിറയുന്ന സുഗന്ധങ്ങളാകുന്നത്;
നിന്നിലൂയലാടുന്ന വല്ലികളാകുന്നത്;

നിന്റെ ചുംബനമേല്ക്കുന്ന മുളംതണ്ടിന്റെ
ഇങ്ങേത്തലയ്ക്കലെ സംഗീതമാകുന്നത്;

ഒരു വാതില്‍ കടന്ന് അവനില്‍ നിറയുമ്പോള്‍
നീയറിഞ്ഞ ഒരവ്യക്ത സാന്നിദ്ധ്യമാകുന്നത്...

... ഞാനാകുന്നു.

* * * * *

നീയെന്നെപ്പൊതിയുന്ന തെളിനീരാണ്
ഞാനോ!?...

നിന്റെ മഴക്കൂന്തലിലൊളിക്കുന്ന
തണുപ്പാണ്.

നിന്റെ നീരൊഴുക്കുകളുടെ
നൂപുരദ്ധ്വനിതാളമാണ്.

നിന്റെ കടലാഴത്തിലെ
ഉപ്പാണ്.

* * * * *

നീയെന്റെ ജീവന്റെ
അഗ്നിയാണ്!

ഇവന്റെ ഹൃദയച്ചിമിഴിലെരിയുന്ന നിനക്ക്
എണ്ണയും തിരിയുമാകുന്നത്;

നിന്റെ യാഗങ്ങള്‍ക്കു ഹവിസ്സാകുന്നത്...

ഈയാംപാറ്റകള്‍ പോലെ
നിമിഷക്കുരുന്നുകളെ നിന്നിലര്‍പ്പിക്കുന്നത്;

നിനക്ക് ചൂടാകുന്നത്;
വെളിച്ചമാകുന്നത്;
നിന്നെ നീയാക്കുന്നത് പോലും;

...ഞാന്‍ തന്നെയാകുന്നു.

* * * * *

നീ, എന്റെ കര്‍മ്മത്തിന്റെ ഭൂമികയാകുന്നു.
നീയെന്നെത്താരാട്ടുന്ന പ്രകൃതി!

നിന്റെ പുരുഷന്റെ ഹൃദയം
എന്റെ പാനപാത്രവും,
അവന്റെ ഉയിര്
എന്റെ അമൃതവുമായിരിക്കുന്നു.

ആദിയും അന്തവുമില്ലാത്തവനെങ്കിലും
ഞാന്‍
നിങ്ങള്‍ക്ക് കുരുന്നായിപ്പിറന്നിരിക്കുന്നു...

എന്റെ വേരുകള്‍ നിന്റെ
ആഴങ്ങളില്‍ പടര്‍ന്നിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ഞാന്‍ നിന്റെ പ്രണയമാകുന്നു...!!!